باز دشمن با ترانه

باکانال های فراوان

می زند بر بام خانه

بردزیادم جام دشمن

ارزش هشت سال خونین

تلخ و سنگین

توی سنگرهای ایمان

کودکی ده ساله بودم

همچو آهن

سخت و بی باک

چست و چالاک

بادوپای کودکانه

می کشیدم نعره چون شیر

می دریدم سینه خصم

دورمی گشتم زخانه

می شنیدم از امامم

داستان های نهانی

از لب پیرهمامم

رازهای زندگانی

بس که مکاراست دشمن

اَه چه زشتکاراست دشمن

می بینم باز اندراین بشقاب خالی

وعده های پوشالی، یک دنیای خیالی

 بشنو از من کودک من

توی این بشقاب وسفره

زندگانی خواه تیره خواه روشن

هست نیرنگ ، هست خدعه ، هست حیله